Treviso

Πολύ κοντά στην Βενετία είναι μια μικρή πόλη, περίπου 80.000 κατοίκων - αρκετά πιο μικρή από την Πάτρα. Σε αντίθεση με την Βενετία (δες προηγούμενο post) είναι συνολικά υπέροχη. Έρχεται να διαψεύσει την εικόνα του "ψυχρού" Ιταλικού Βορρά (γενικά ισχύει - ιδίως στο Μιλάνο).
Διασχίζεται από κανάλια που απαντώνται συνεχώς στους περιπάτους της μικρής πόλης. Περιβάλλεται από ένα Βενετικό Τοίχος, το οποίο δίνει μια άλλη αίσθηση στο ιστορικό της κέντρο.
Η αρχιτεκτονική είναι ό,τι περιμένει κανείς από μία Ιταλική πόλη.

Όμως αυτό που μου άρεσε δεν χωράει στις εικόνες (ποτέ δεν ισοδυναμούν με 1000 λέξεις - άλλοτε είναι αδύνατο μια εικόνα να δώσει ό,τι και οι λέξεις, κι άλλες φορές η εικόνα είναι απερίγραπτη...)
Αυτό που με κατέκτησε στο Treviso είναι η αίσθηση οικιότητας που σου δημιουργεί. Δεν είναι η ίδια οικιότητα που αισθανόμαστε εμείς οι έλληνες στην Ρώμη. Αυτή οφείλεται στις αντικειμενικές ομοιότητες του χώρου και των ανθρώπων.
Στο Treviso αισθάνθηκα μία οικιότητα που δεν την έχω νιώσει στην Ελλάδα. Σαν όλα να ήταν πιο προσιτά. Βρέθηκα για μια μέρα και ένιωσα άνετα που πήρα παγωτό από πλανόδιο και κάθισα στα σκαλιά κεντρικού δημόσιου κτιρίου (δεν ξέρω ποιο/τι ήταν) να το απολαύσω. Αυτό το έκαναν κι άλλοι.
Ίσως το ίδιο το έχω κάνει και στην Ελλάδα, αλλά δεν ένιωσα την ίδια οικιότητα και την ίδια αίσθηση ότι θα μπορούσε να το κάνει ο οποιοσδήποτε. Σαν όλα να είναι πιο απλά.