Είναι μια πόλη μοναδική. Δεν ξέρω αν είναι η μόνη πόλη κτισμένη πάνω στην θάλασσα, καθώς μπορεί να υπάρχουν κι άλλες. Είναι σίγουρα όμως η μόνη που αποτέλεσε σημαντικό κέντρο μίας αυτοκρατορίας και είναι "πλωτή".
Η μοναδικότητα λοιπόν είναι δεδομένη. Κάτι που όλοι γνωρίζουν και αναγνωρίζουν. Αυτό που μάλλον θα φέρει πολλές διαφωνίες είναι η άποψή μου περί της ομορφιάς της. Δεν μου άρεσε η Βενετία. 'Η για να γίνω πιο συγκεκριμένος, μου άρεσε μόνο για μία μέρα. Μετά την πρώτη εντύπωση αρχίζει η κατάθλιψη από την παρακμή που είναι διάχυτη παντού. Εκτός της Piazza San Marco, του Palazzo Ducale (Παλάτι των Δόγηδων), την γέφυρα του Rialto και μερικές εκκλησίες, σε όλα τα υπόλοιπα ταιριάζει μία λέξη: εγκατάληψη. Η εικόνα που είχα είναι μια πόλη που κανένας δεν θέλει να ζει εκεί.
Απ'όσο λέγεται, και μάλλον είναι αληθές, είναι μια πόλη που είτε την λατρεύεις, είτε την μισείς. Δεν την "μισώ", αλλά σε καμία περίπτωση δεν μου λείπει. Αν κάποιος έχει την απορία για το αν τα νερά μύριζαν άσχημα όταν πήγα, θα πω ότι από μυρωδιές ήταν όλα μια χαρά.
Κι αν υπάρχει η απορία: "Καλά δεν σου άρεσε τίποτα;"
Η απάντηση είναι ότι μου άρεσαν πολλά.
Μου άρεσε η ξεχωριστή ιταλική αρχιτεκτονική που είναι παρούσα παντού. Μου άρεσε η μοναδική εικόνα να βλέπεις τόσο κόσμο να μετακινείται μέσα στα κανάλια. Οι γόνδολες.
Αν κάτι λάτρεψα από την Βενετία, είναι ο καφές που ήπιαμε στην Piazza San Marco. Και δεν έχει να κάνει με γεύση. Ήταν απλά ένας καλός καφές. Αλλά... το περιβάλλον ήταν εκπληκτικής αρχιτεκτονικής και διακόσμησης. Κυρίως, όμως, ήταν ένα κουαρτέτο που έπαιζε κλασσική μουσική. Η ποιότητα τους θα ταίριαζε ακόμα και στο μέγαρο. Και έπαιζαν για εμάς (ήμασταν οι μόνοι πελάτες). Όταν στην αρχή είδα την τιμή του καφέ, πίστεψα ότι θα είναι ο ακριβότερος καφές που έχω πιει. Όταν έφυγα, ένιωθα ότι είχα πληρώσει το φθηνότερο εισιτήριο για συναυλία κλασσικής μουσικής.
Αυτό που θα πρότεινα είναι να επισκεφθεί κανείς την Βενετία ως ενδιάμεσο σταθμό. Οι περισσότεροι όταν πηγαίνουν ταξίδι στην Ευρώπη, πηγαίνουν Πάτρα-Ανκόνα και συνεχίζουν προς Βορρά. Εγώ προτείνω Πάτρα-Βενετία. Οι λόγοι είναι δύο:
Πρώτον, η Βενετία είναι ενδιαφέρουσα (τουλάχιστον). Μπορεί κανείς να φτάσει το πρωί (περίπου 8:00) και να μείνει πέντε-έξι ώρες. Αρκεί για μια ωραία δόση από την μοναδική αυτή πόλη, Επίσης δεν θα προλάβετε να εξερευνήσετε και πέρα των περιποιημένων σημείων, οπότε όλα θα είναι όμορφα.
Δεύτερον, πιστεύω ότι είναι πιο βολικό το ταξίδι. Για Πάτρα-Ανκόνα τα πλοία φεύγουν μεσημέρι προς απόγευμα και φτάνουν επίσης μεσημέρι. Χάνετε στην ουσία μιάμισι με δύο μέρες. Πάτρα-Βενετία είναι 36 ώρες. Θα φύγετε αργά το βράδυ της μίας μέρας (περίπου 11:00), θα κάνετε δύο διανυκτερεύσεις μέσα στο πλοίο, περνώντας και μία ήρεμη μέρα εντός, και θα φτάσετε κατά τις 8:00 στην Βενετία, έτοιμοι για να ξεκινήσετε ότι θέλετε.
Φυσικά ο καθένας κάνει το δικό του πρόγραμμα και βλέπει τι τον βολεύει.
